به گزارش تیم خبری و تولید محتوای بلاگ وب سایت نصب آگهی :

برای زوجینی که نابارور هستند، دو روش برای داشتن فرزند وجود دارد که یکی فرزند خواندگی است و دیگری دریافت جنین است.

در کنار افزایش تعداد زوجین نابارور، قانونگذار از طریق تصویب دو قانون، دو روش پیشبینی کرده است که این اشخاص بتوانند از طریق آنها از نعمت داشتن فرزند بهرهمند شوند. این مقاله به این پرسش پاسخ خواهد داد که کدام یک از این دو روش قانونی میتواند برای زوجین نابارور مطلوبیت بیشتری داشته باشد؟

یکی از وجوه مطلوب زندگی مشترک که با آن نهاد خانواده به معنای واقعی کلمه شکل میگیرد، فرزندآوری میباشد اما متاسفانه برخی از افراد به دلایل مختلف، از این نعمت محروم هستند. این پدیده که علل متفاوتی دارد، در سالهای اخیر با رشد قابل ملاحظهای روبرو بوده است! در کنار افزایش تعداد زوجین نابارور، قانونگذار از طریق پیشبینی راههای مختلف تلاش کرده است که بتواند برای آنها این امکان را فراهم آورد که به نحوی از نعمت داشتن فرزند بهرهمند شوند.

در این خصوص دو قانون مهم به تصویب رسیده است؛ یکی قانون نحوهی اهدای جنین به زوجین نابارور مصوب سال ۱۳۸۲ و دیگری قانون حمایت از کودکان بیسرپرست و بدسرپرست مصوب ۱۳۹۲. هر یک از این دو قانون شرایط خاصی را برای فرزندخواندگی و همچنین دریافت جنین پیشبینی کرده است. در مطلب قبولی قانونی سرپرستی کودکان بیسرپرست و بدسرپرست و مطلب در مورد نحوه اهدای جنین به زوجین نابارور بیشتر بدانیم، به صورت جداگانه و مفصل هر دوی این قوانین را مورد بررسی قرار دادیم اما در دو نوشتار پیشرو به این پرسش پاسخ خواهیم داد «کدام یک از این دو روش قانونی میتواند برای زوجین نابارور مطلوبیت بیشتری داشته باشد؟» با ما همراه باشید تا با مقایسهی این دو روش به این پرسش، پاسخ دهیم. البته روشن است که تصمیمگیری نهایی در این خصوص با زوجین نابارور که متقاضی فرزند هستند، میباشد.

مراحل دریافت فرزندخواندگی چیست؟

1. برای فرزندخواندگی اشخاص متقاضی باید به سازمان بهزیستی کشور مراجعه نمایند زیرا به موجب قانون، این سازمان صلاحیت اعطای سرپرستی کودکان بیسرپرست را به اشخاصی که متقاضی سرپرستی میباشند، دارا میباشد. بدین نحو که افراد واجد شرایط درخواست خود را به سازمان بهزیستی اعلام نموده و سازمان بهزیستی حداکثر ظرف مهلت دو ماه نظر کارشناسی خود را به دادگاه صالح اعلام میکند. دادگاه میتواند در صورت وجود شرایط قانونی، قرار سرپرستی ۶ ماهه صادر کند. کودک در مدت آزمایشی به افراد واجد شرایط سپرده میشود و اگر دادستان یا سازمان بهزیستی به دادگاه اعلام کنند که شرایط سرپرست از بین رفته است، دادگاه دستور خود را لغو کرده و کودک را از ایشان پس میگیرد. این در حالی است که در روش مربوط به اهدای جنین، مراکز مجاز تخصصی درمان ناباروی صلاحیت دریافت جنینهای اهدایی، نگهداری از آنها و همچنین اهدای آنها به متقاضیان دریافت جنین را دارند اما باید ابتدا اشخاص متقاضی به دادگاه مراجعه کنند. دادگاه هم در اولین وقت صلاحیت متقاضیان را مورد بررسی قرار میدهد.
2. در حالتی که اهدای جنین صورت بگیرد، طبق قانون تمامی حقوق و وظایف مربوط به فرزند و والدین بین این اشخاص یعنی (جنین و اشخاصی که جنین را اهدا گرفتهاند)، به وجود میآید. از این رو آنها پدر و مادر جنین محسوب میگردند اما در فرزندخواندگی مسائل زیادی در خصوص نحوهی ایجاد محرمیت میان کودک و اشخاصی که او را به عنوان فرزندخواندهی خود تحت سرپرستی قرار دادهاند، وجود دارد. هر چند راهکارهای شرعی مختلفی برای حل این موضوع پیشبینی شده است اما نمیتوان آن را به صورت قطعی حل شده دانست. البته نمیتوان گفت در دریافت جنین به طور کامل مشکلات و مسائل مربوط به ارتباط میان جنین و دریافتکنندگان جنین حل شده است و هیچ مشکلی در این زمینه میان آنها وجود ندارد ولی میتوان گفت که این قبیل مشکلات در دریافت جنین کمتر است.
3. نکته دیگر آن است که در روش دریافت جنین، از ابتدا این جنین به رحم شخص متقاضی انتقال مییابد و چون از ابتدا این جنین در وجود او رشد میکند، احساس قرابت بیشتری نیز میان او و جنین به وجود میآید. از این حیث دریافت جنین مزیت بیشتری نسبت به فرزندخواندگی دارد.
4. برخلاف دریافت جنین که صرفا اختصاص به زوجین نابارور دارد، فرزندخواندگی مختص این قبیل زوجین نمیباشد و حتی زن و شوهر دارای فرزند و نیز زنان مجرد هم در صورت وجود شرایطی میتوانند تقاضای خود مبنی بر فرزندخواندگی را مطرح نمایند.
5. در قانون نحوهی اهدای جنین پیشبینی شده است که اطلاعات مربوط به جنین باید به صورت محرمانه نگهداری شوند یعنی پس از بزرگسالی هیچ اطلاعاتی در مورد هویت افرادی که این جنین را اهدا کردهاند، به او داده نخواهد شد اما این محرمانگی در برخی موقعیتها ضرورت دارد که نقض شود. به عنوان مثال در برخی از درمانهای پزشکی و همچنین به هنگام ازدواج، برای جلوگیری از اختلاط نسل ضرورت دارد که اطلاعاتی در مورد هویت واقعی وی، به او داده شود. از این رو، ممکن است در این حالت افشای این اطلاعات در سنین بالاتر مشکلات و عوارض روحی را برای این شخص فراهم آورد. در حالی که در فرزندخواندگی، کودک یا نوجوان نسبت به وضعیت خودش آگاهی دارد. هر چند اگر این کودک در دوران نوزادی باشد، برای متقاضیان بهتر است که از روش دریافت جنین استفاده کنند و نه پذیرش این نوزاد به عنوان فرزندخوانده زیرا سطح اطلاعات این نوزاد نسبت به وضعیت خودش، همانند وضعیت جنین است.

6. تفاوت فرزندخواندگی و دریافت جنین

7. اگر بعد از واگذاری سرپرستی، والدین طفل پیدا شود و صلاحیت لازم برای نگهداری کودک را داشته باشند و دادگاه سرپرستی از سوی ایشان را به مصلحت کودک بداند میتواند دستور دهد که طفل به والدینش داده شود در غیر اینصورت کودک نزد سرپرست خواهد ماند. این موضوع در قانون نحوهی اهدای جنین پیشبینی نشده است که اگر پس از اهدای جنین و یا به دنیا آمدن جنین، اهدا شوندگان ادعایی در مورد طفل داشته باشند، چه باید کرد. در این خصوص باید توجه داشت که ارتباط بین اهداشوندگان و اهداکنندگان در قالب یک قرارداد تنظیم شده است و تضمین قانونی برای مستحکمتر شدن این قرارداد تا به الان پیشبینی نشده است.
8. در خصوص کودکان و نوجوانان بیسرپرست و بدسرپرست در قانون پیشبینی شده است که اقوام آنها در صورت دارا بودن شرایط نسبت به سرپرستی آنها اولویت دارند. در حالی که برای دریافت جنین اهداشده، اولویتی نسبت به هیچکس در نظر گرفته نشده است.
9. در فرزندخواندگی دادگاه در صورتی حکم سرپرستی صادر می کند که درخواستکنندهی سرپرستی بخشـی از اموال یا حقوق خـود را به کودک یا نوجـوان تحت سرپرستی منتقل کند. میزان اموال را دادگاه مشخص میکند. دادگاه همچنین میتواند در صورت صلاحدید و ضرورت از درخواستکنندهی سرپرستی تعهد انتقال اموال یا حقوق در آینده را بگیرد و سپس حکم سرپرستی صادر کند. حتی دادگاه میتواند به طور کلی از این تعهد صرفنظر کند. این موضوع در قانون نحوهی اهدای جنین پیشبینی نشده است.
10. در فرزندخواندگی باید به این نکته توجه داشت که اگر پس از پذیرش سرپرستی، سرپرست درصدد ازدواج برآید، باید مشخصات فرد موردنظر را به دادگاه اعلام کند تا نسبت به ادامهی سرپرستی به صورت مشترک و یا فسخ آن تصمیمگیری کند. در صورت فوت یا زندگی مستقل و جدایی هر یک از سرپرستان یا وقوع طلاق بین آنان، دادگاه میتواند با درخواست سازمان و با رعایت مفاد این قانون، سرپرستی کودک یا نوجوان را به یکی از زوجین یا شخص ثالث واگذار نماید. رعایت نظر کودکان بالغ در این خصوص ضروری است. این موضوع در قانون نحوهی اهدای جنین پیشبینی نشده است و اگر کسانی که جنین را دریافت نمودهاند، پس از دریافت جنین از هم طلاق بگیرند و یا با شخص دیگری ازدواج کنند، اثری در ارتباط میان آنها و فرزندانشان ندارد.
11. در فرزندخواندگی، سرپرستان کودک نمیتوانند چه در زمان حضانت و چه بعد از آن با کودک ازدواج کنند مگر اینکه دادگاه بعد از مشورت با سازمان بهزیستی این امر را به مصلحت فرزندخوانده تشخیص دهد. در حالی که در اهدای جنین اساسا رابطهی پدر و مادر و فرزندی میان زن و شوهر و جنینی که دریافت کردهاند، به وجود میآید و به طور کلی امکان ازدواج میان آنها وجود نخواهد داشت.